ห้องเรียนศิลป์ by Phu

มาเริ่มประวัติศาสตร์ศิลปยุคเรอเนสซองค์กัน เนื่องจากมีศิลปินนักปรัชญาเยอะมาก จะขอแนะนำเฉพาะหัวหอกแหลมๆนะ เริ่มที่นาย Filippo Brunelleschi(1377-1446) ดูแก่ในรุ่นหน่อย ฟีลิปโป บรูเนลเลสกี (Filippo Brunelleschi)  1377,-1446เป็นสถาปนิกชาวอิตาลี และเป็นหนึ่งในสถาปนิกกลุ่มแรกที่เข้าร่วมกระบวนการเรอเนซองซ์ในเมืองฟลอเรนซ์ งานออกแบบส่วนใหญ่ของเขาจะอยู่ที่เมืองฟลอเรนซ์แห่งนี้ บรูเนลเลสกีเป็นสถาปนิกที่โด่งดังและได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางในยุคของเขา ผลงานหนึ่งที่สำคัญของเขาอันเป็นสิ่งที่มีอิทธิพลต่อวงการออกแบบสถาปัตยกรรมของโลกมาจนถึงทุกวันนี้คือ การคิดค้นระบบการเขียนแบบทัศนียภาพหรือเพอร์สเปกทีฟ (perspective) ภาพแสดงเทคนิคการทำเปอร์ของเขา บรูเนวเลสกีเคยเป็นช่างทำทองรูปพรรณมาก่อน ต่อมาจึงมาสนใจงานประติมากรรม  เมื่อฟลอเรนซ์จัดมีการประกวดแบบการสร้างบานประตูวัดประจำเมือง บรูเนลเลสกีได้ส่งเเบบเข้าประกวดด้วย แต่ผลการตัดสินเป็นของกิเเบร์ตี ทำให้บรูเนสเลสกีหันเหไปสูวีชาชีพอื่นเเทน งานประติมากรรมของเจาเกี่ยวเนื่องกับศาสนาเหมือนจารีตนิยมในยุคโกธิค บรูเนสเลสกียังคงสนใจในสถาปัตยกรรม จะ

ศิลปินแนะนำยุคปลายโกธิคคนสุดท้าย นาย เจ็นทิเล ดา ฟาบริอาโน (Gentile da Fabriano) (ราว ค.ศ. 1370 - ราว ค.ศ. 1427) เป็นจิตรกรที่มีลักษณะการเขียนแบบกอธิคนานาชาติของคริสต์ศตวรรษที่ 15 ผู้มีความเชี่ยวชาญทางการเขียนจิตรกรรมฝาผนัง และจิตรกรรมสีฝุ่นบนไม้ เจ็นทิเลทำงานหลายแห่งทางตอนกลางของอิตาลีส่วนใหญ่ในทัสเคนี งานชิ้นสำคัญที่สุดที่เขียนคือ “การชื่นชมของแมไจ” และภาพ “หนีไปอียิปต์” การเขียนแบบกอธิคนานาชาติ น่าจะหมายถึงผสมผสานศิลปะชาติต่างๆไว้ด้วยกันไม่ใช่แบบแผนของอิตาลีอย่างเดียว งานชิ้นเอก “การชื่นชมของแมไจ” ที่เป็นฉากแท่นบูชาที่เขียนในปี ค.ศ. 1423 ในปัจจุบันภาพนี้ตั้งแสดงอยู่ที่หอศิลป์อุฟฟิซิ ลายละเอียดบนใบหน้า ภาพวาด เห็นรัศมีวงแหวนบนศรีษะแม่พระ มีการออกแบบลายประดิษฐ์แบบอารบิค(เขาบอกทำคล้ายตัวอักษรอาราบิค) สลับกับลายดอกกุหลาบ “พระแม่มารีและพระบุตรกับ นักบุญนิโคลัสแห่งไมรา และนักบุญแคทเธอริน แห่งอเล็กซานเดรีย” ราว ค.ศ. 1395-1400 การสวมมงกุฎพระแม่มารี 1400 งานของเขากระจายอยู่ทั่วไปทั้งกรุงโรม เวนิสและเมืองฟอเรนซ์ จิตรกรรมฝาผนังของเขาถูกทำลายไปมากเหลือเพียงคำบอกเล่

ก่อนจะเริ่มศึกษาประวัติศาสตร์ศิลป์ต่อไป จะขอเรียงลำดับหัวข้อตามการเปลี่ยนแปลงของวงการศิลป นับต่อจากศิลปะกอธิค ดังนี้ ◾ศิลปะกอธิค (Gothic Art)ค.ศ.12-15 ◾ศิลปะเรอเนซองส์ (Renaissance Art) ค.ศ.15 ◾ศิลปะบาโรก (Baroque Art)ค.ศ.16 ◾ศิลปะโรโคโค (Rococo Art)ค.ศ.16 ◾ศิลปะฟื้นฟูคลาสสิก (ฟื้นฟูกรีกโรมัน) (Neo-Classical Art) ค.ศ.17 ◾ศิลปะจินตนิยม (Romanticism) - ค.ศ.18 ◾ลัทธิสัจนิยม (Realism (arts)) - ค.ศ.19 ◾ศิลปะพรีราฟาเอลไลท์ (Pre-Raphaelite) - ค.ศ.19 ◾ศิลปะอิมเพรสชั่นนิสม์ (Impressionism Art) ◾ลัทธิเอ็กซเพรสชันนิสม์ (Expressionism) - ค.ศ.20 ◾ลัทธิดาดา (Dada) - คริสต์ศตวรรษที่ 20 ◾ลัทธิโฟวิสม์ (Fauvism) - คริสต์ศตวรรษที่ 20 ◾ ลัทธิคิวบิสม์ (Cubism) - คริสต์ศตวรรษที่ 20 ◾ลัทธิแอ็บแสตร็ค (Abstract) - คริสต์ศตวรรษที่ 20 ศิลปหนังสือภาพเขียนขนาดเล็ก เฟื่องฟูมาแต่ยุคโกธิคถึงเรอเนสซองค์ (Illuminated manuscript) หรือหนังสือตัวเขียนสีวิจิตร คือเอกสารตัวเขียนที่ตัวหนังสือตกแต่งเพิ่มเติมด้วยสีสรรค์เช่นตัวหนังสือตัวแรกที่ขยายใหญ่ขึ้นและเล่นลายอย่างวิจิตร หรือเขียนขอบคัน หรือทำเป็นจ