ศิลปะยุคบาโรค Baroque ตอนที่ 2 การาวัจโจ - PART II

คาราวัคจิโอภาค2 (จบ)

เพื่อนที่เขาได้รู้จักในโรมและมีอิทธิพลต่อชีวิตของคาราวัคจิโอ คือ มาริโอ มินนิติ (Mario Minniti)ที่คอยช่วยเหลือยามยาก จิตรกรโพรสเปโร ออร์ซิ (Prospero Orsi) ผู้มีชื่อเสียงได้แนะนำคาราวัจโจแก่นักสะสมผู้มีอิทธิพลและสถาปนิกโอโนริโอ โลงกิ (Onorio Longhi) ผู้แนะนำให้รู้จักชีวิตการทะเลาะเบาะแว้งตามถนนในกรุงโรม

หลังจากประสพความสำเร็จจากภาพนักบุญแม็ทธิว การาวัจโจก็ได้รับสัญญาจ้างเขียนภาพศาสนาอีกมากมายที่เป็นภาพเกี่ยวกับการขัดแย้งทางใจ, การทรมานที่น่าสยดสยอง, และการตายการทรมาน 

“พระเยซูถูกจับ” ค.ศ. 1602. หอศิลป์แห่งไอร์แลนด์, ดับลิน การใช้ค่าต่างแสงของคาราวัจโจแสดงให้เห็นจากใบหน้าและเสื้อเกราะ แต่จะไม่เห็นที่มาของลำแสง คนทางขวาสุดเป็นภาพเหมือนตนเอง

การใช้ค่าต่างแสงของคาราวัจโจทำให้เป็นที่นิยมกันมากในหมู่ศิลปิน แต่ก่อให้เกิดปัญหากับผู้จ้างงานทางศาสนาบ่อยครั้ง คาราวัจโจมีความสามารถในการเขียนภาพอย่างรวดเร็วจากตัวแบบจริงโดยเพียงแต่ร่างหยาบๆ บนผืนผ้าใบด้วยด้ามแปรง ซึ่งเป็นวิธีที่เป็นที่ชิงชังในบรรดาช่างเขียนผู้ชำนาญที่ติเตียนการไม่ยอมวาดจากภาพร่างและการที่ไม่ยอมวาดตัวแบบอย่างอุดมคติอย่างที่ช่างเขียนอื่นทำ

“พระกระยาหารค่ำที่เอ็มมัส”  Supper at Emmauค.ศ. 1601. สีน้ำมันบนผ้าใบ, 139 x 195 ซม. หอศิลป์แห่งชาติ, ลอนดอน

คาราวัจโจมีความสามารถในการแสดงฉากภาพที่กระจ่างในชั่วขณะที่สำคัญที่สุดของเหตุการณ์อย่างที่ไม่มีผู้ใดเทียบเทียมได้ เช่นในภาพ “พระกระยาหารค่ำที่เอ็มมัส” ที่แสดงนาทีที่สาวกจำได้ว่าเป็นพระเยซู—วินาทีก่อนหน้านั้นทรงเป็นเพียงเพื่อนร่วมทางที่โศรกเศร้าต่อการจากไปของเมสไซยาห์

อิทธิพลการวาดแนวใหม่ของเขาทำให้เกิดกลุ่มศิลปินที่เขียนภาพแบบคาราวัจโจเรียกกันว่า“กลุ่มคาราวัจโจ” (Caravaggism) ในกรุงโรมและกระจายไปยังประเทศอื่นๆ  เช่น จิตรกร โรม โอราซิโอ เจ็นทิเลสชิ (Orazio Gentileschi)ผู้มีอายุมากกว่าแต่ก็ยอมรับฝีมือและแนวคิดของคาราวัจโจ รวมทั้งลูกสาวอาร์เทมิเซีย เจ็นทิเลสชิ (Artemisia Gentileschi)ที่เป็นจิตรกร ด้วย

อาร์เทมิเซีย เจ็นทิเลสชิ“ภาพเหมือนตนเอง” (ราว ค.ศ. 1630) เธอมีความใกล้ชิดกับคาราวัจโจพอสมควร 

บางภาพถูกปฏิเสธโดยผู้จ้าง คาราวัจโจต้องนำกลับมาเขียนใหม่และขายให้ลูกค้าคนใหม่ หัวใจของปัญหาอยู่ที่ความรุนแรงของความเป็นนาฏกรรมของภาพและความเป็นจริงของภาพที่ยากจะยอมรับของผู้จ้าง ที่ยังเห็นว่าเป็นการเขียนภาพศาสนาที่ขาดความเคารพ เช่น “นักบุญแม็ทธิวและเทวดา” ที่เป็นภาพนักบุญแม็ทธิวในลักษณะที่เป็นชาวบ้านหัวล้านแข้งขาสกปรกกับผู้ชื่นชมอยู่ข้างๆ ที่เป็นชายที่แต่งกายหลวมๆ หน้าตาราวเทวดาที่คาราวัจโจชอบวาด แต่ผู้จ้างไม่ยอมรับงาน คาราวัจโจต้องนำกลับไปเขียนขึ้นใหม่เป็น “แรงบันดาลใจของนักบุญแม็ทธิว”

ภาพเซนท์แมททิวกับเทวดา Saint Matthew and the Angel เป็นภาพที่ผู้จ้างร้องยี้รับไม่ได้ในความเซ็กซี่ ที่ดูเหมือนจะพัวพันด้วยท่าทางที่ยั่วยวนอารมณ์มากกว่าจะเป็นการแสดงการดลใจจากทูตสวรรค์ ภาพจริงถูกทำลายในสงครามโลกปี 1945 ภาพนี้ถูกแต่งสีขึ้นจากภาพถ่ายขาวดำที่หลงเหลืออยู่

แรงบันดาลใจของนักบุญแม็ทธิวค.ศ.1602 เป็นภาพที่วาดขึ้นใหม่แทนภาพ Saint Matthew and the Angel

ภาพ“การดลใจนักบุญมัทธิว” ทูตสวรรค์ในภาพห่อตัวด้วยผ้าผืนที่เป็นริ้วลอยตัวม้วนลงมา นักบุญมัทธิวเอนตัวไปข้างหน้า แสดงความรู้สึกบนใบหน้าถึงความฉงนและความไม่แน่ใจขณะที่ทูตสวรรค์มาดลใจถึงงานที่นักบุญจะเขียน การาวัจโจใช้สีมืดทั้งภาพยกเว้นตัวแบบสองตัวที่สำคัญในภาพ นักบุญมัทธิวดูเหมือนจะรีบวิ่งไปยังโต๊ะเขียนหนังสือจนทำให้ม้านั่งเอียงเกือบล้มออกไปนอกกรอบมายังบริเวณของผู้ชมภาพ

“มโนทัศน์ของนักบุญพอล”ค.ศ. 1600 ภาพวาดที่ถูกปฏิเสธจากผู้ว่าจ้างปัจจุบันอยู่ที่ Santa Maria del Popolo, in Rome

ภาพของม้าที่ก้มลงมาดูนักบุญพอลที่ม้าดูจะมีความสำคัญในภาพมากกว่าตัวนักบุญพอลเอง ความขัดแย้งในการยอมรับหรือไม่ยอมรับทำให้คาราวัจโจหมดแรงกับเจ้าหน้าที่ของซันตามาเรียเดลโปโปโล: “ทำไมถึงเอาม้าไว้กลางรูปและให้นักบุญพอลนอนบนพื้น?” “เพราะ!” “ม้าเป็นม้าของพระเจ้าหรือ?” “เปล่า, แต่มันยืนขวางแสงของพระเจ้า!” 

Madonna and Child with St. Anne

“พระแม่มารีและพระบุตรกับนักบุญอันนา” และ “มรณกรรมของพระแม่มารี” ประวัติของสองภาพหลังแสดงให้เห็นถึงปฏิกิริยาการไม่ยอมรับงานบางชิ้นของคาราวัจโจจากนายจ้าง เช่นภาพ “พระแม่มารีและพระบุตรกับนักบุญอันนา” หรือที่รู้จักกันในชื่อ พระแม่มารีพาลาเฟรนิเอริ เขียนสำหรับแท่นบูชาที่มหาวิหารเซนต์ปีเตอร์ในกรุงโรม ที่ตั้งแสดงอยู่ได้เพียงสองวันก็ถูกนำลง คาร์ดินัลเขียนว่า: “ภาพเขียนนี้ไม่มีอะไรนอกไปจากความหยายคาย, ความลบหลู่ศาสนา, ความขาดความเคารพ และความน่าขยะแขยง...เราน่าจะกล่าวได้ว่าเป็นงานที่เขียนโดยจิตรกรที่เขียนได้ดี, แต่มีจิตวิญญาณที่มืด, และเป็นผู้ที่ห่างเหินจากความนับถือในพระเจ้า จากความชื่นชมในตัวของพระองค์, และจากความคิดอันดี...”

“มรณกรรมของพระแม่มารี”.

Death of the Virgin 

 ค.ศ. 1601 - ค.ศ. 1606. สีน้ำมันบนผ้าใบ, 396 x 245 ซม. พิพิธภัณฑ์ลูฟร์, ปารีส

“มรณกรรมของพระแม่มารี” เป็นภาพที่คาราวัจโจได้รับจ้างจากเลร์ซิโอ อัลเบร์ติ (Laerzio Alberti) ทนายความของพระสันตะปาปาในปี ค.ศ. 1601 สำหรับชาเปลส่วนตัวภายในซันตามาเรียเดลลาสกาลา แต่ถูกปฏิเสธโดยนักบวชในปี ค.ศ. 1606 เพราะการาวัจโจใช้โสเภณีผู้มีชื่อเสียงเป็นแบบสำหรับพระแม่มารีย์ บางคนกล่าวว่าเป็นเพราะช่วงขาที่ออกจะเปิดเผยของพระแม่มารี ทางมุมมองทางศาสนาเห็นว่าภาพพระแม่มารีที่นอนเสียชีวิตดูไร้เกีรติ ไม่นานหลังจากที่ถูกปฏิเสธดยุกแห่งมานทัวก็ซื้อภาพ “มรณกรรมของพระแม่มารี” ตามคำแนะนำของปีเตอร์ พอล รูเบนส์ และต่อมาโดยพระเจ้าชาร์ลส์ที่ 1 แห่งอังกฤษ ก่อนที่จะตกไปเป็นของงานสะสมของหลวงในฝรั่งเศสในปี ค.ศ. 1671

“จูดิธตัดหัวโฮโลเฟิร์นเนส” "Judith Beheading Holofernes"

ค.ศ. 1598-1599. หอศิลป์โบราณแห่งชาติ โรม

ภาพนี้เป็นฉากหนึ่งของหนังสือชื่อ"Book of Judith"ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวของการที่จูดิธช่วยชาวอิสราเอลของนางโดยการยั่วยวนและฆ่าแม่ทัพชาวแอสสิเรียนนามว่าโฮโลเฟอร์เนส ที่มายึดกรุงเยรูซาเล็มในอดีต หนังสือเล่มนี้เป็นหนึ่งในซีรีย์บอกเราเรื่องราวของพระคัมภีร์ไบเบิล ฉากฆ่าด้วยตัดหัวนี้เรียกได้ว่ามาแรงในสมัยนั้นเพราะเรื่องเดียวกันนี้ได้ถูกศิลปินชื่อดังหลายคนนำมาวาดแต่ไม่ดุเดือดเท่านี้ 

ในภาพนี้ ประกอบด้วย หัวที่กำลังขาดออกของโฮโลเฟอร์เนส จูดิธผู้กำลังลงมือสังหาร เลือดที่พุ่งออกจากลำคอรับกับม่านสีแดงเหมือนกองเลือดที่ละเลงอยู่ฉากหลัง และหญิงชราที่เป็นคนรับใช้กำลังจะนำหัวนั้นไปแสดงใบหน้าที่สะใจมากเหมือนกำลังไซโคสร้างแรงฮึดให้จูดิธ 

ใบหน้าของจูดิธในภาพนี้ เป็นใบหน้าของ Fillide Melandroni ซึ่งเป็นนางแบบคนโปรดของการาวัจโจ ซึ่งโพสเป็น Saint Catherine of Alexandria 

เอกลักษณ์ของผลงานโดยการาวัจโจคือการใช้โทนสีแบบ Contrast (คือการที่สีสว่างและมืดตัดกันแรงๆ) การใส่อารมณ์ของคนในภาพมากกว่าศิลปินอื่นๆ(เช่นความเกรี้ยวกราด ความฉงน ความโศกเศร้า ที่ดูรุนแรงมาก)

เมื่อปี ค.ศ. 1606 การาวัจโจฆ่าชายหนุ่มหลังจากทะเลาะกันจนต้องหนีออกจากโรมเพราะมีค่าหัว เมื่ออยู่ที่มอลตาปี ค.ศ. 1608 ภายใต้การอุปถัมภ์ของ อลอฟ เด วินยาคอร์ท อัศวินแห่งลัทธิเซนต์จอห์น  เด วิยาคอร์ทมีความประทับใจกับผลงานคาราวัจโจและมีความภูมิใจในการที่มีจิตรกรสำคัญเป็นช่างเขียนประจำลัทธิ

“ภาพเหมือนของอลอฟ เด วิยาคอร์ตและเด็กรับใช้”ค.ศ. 1608 ซึ่งคาราวัจโจหวังว่าเด วิยาคอร์ตเป็นผู้ที่อาจจะมีอำนาจพอที่จะขออภัยโทษในเรื่องที่เคยก่อคดีฆาตกรรมไว้

แต่ปลายปีคาราวัจโจก็ไปมีเรื่องทำร้ายอัศวินคนหนึ่งจนถูกจับเข้าคุกและถูกขับออกจากมอลตาอย่างอัปยศ ความประพฤติของการาวัจโจว่ายิ่งประหลาดขึ้นทุกวัน เช่นนอนหลับทั้งๆ ที่ยังสวมเสื้อผ้าพกอาวุธเต็มที่ หรือฉีกภาพเขียนทิ้งถ้าใครมาติแม้แต่นิดเดียว หรือเที่ยวเยาะเย้ยช่างเขียนท้องถิ่น และเมื่อไปอยู่ที่เนเปิลส์เมื่อปี ค.ศ. 1609 ว่ากันว่ามีคนพยายามฆ่าการาวัจโจโดยศัตรูเก่า ใบหน้าถูกทำร้ายจนเสียรูป

ก่อนที่จะถูกขับการาวัจโจก็หนีไปซิซิลิไปหาเพื่อนเก่ามาริโอ มินนิติ  Mario Minniti ทั้งคู่เดินทางไปเรื่อยๆจากการหลบหนีจนถึงเนเปิลขณะเดินทางได้เขียนภาพ“การฝังนักบุญลูซิ”, “ชุบชีวิตลาซารัส” และ “การชื่นชมของคนเลี้ยงแกะ”

การฝังนักบุญลูซิ  Burial of St. Lucy

การชื่นชมของคนเลี้ยงแกะ Adoration of the Shepherds1609 พิพิธภัณฑ์เรจิโอนาเล, เมสสินา

 “การชื่นชมของคนเลี้ยงแกะ” วาดขณะที่คาราวัจโจพำนักอยู่ที่เมสสินาคาราวัจโจได้รับสัญญาจ้างให้วาดภาพสี่ภาพจากชุดทุกขกิริยาของพระเยซู ภายในโรงนาไม้ที่ประสูติมีลาและวัวยืนอย่างอดทนอยู่ข้างหลังภาพ บนพื้นเป็นฟางมีตะกร้าใส่ขนมปังและ เครื่องมือช่างไม้ของโจเซฟและชิ้นผ้าสองสามชิ้น โจเซฟใส่เสื้อแดงแนะนำคนเลี้ยงแกะที่แต่งสีน้ำตาลและเทาต่อแมรี

ภาพชุดนี้คาราวัจโจได้รับค่าจ้างที่สูงที่สุดที่ได้รับตั้งแต่เริ่มเขียนภาพมา

“ชุบชีวิตลาซารัส” The Raising of Lazarus (1609), พิพิธภัณฑ์เรจิโอนาเล, เมสสินา

 ”ภาพชุบชีวิตลาซารัส” กล่าวถึงนักบุญลาซารัสพี่ของมาร์ธาและนักบุญแมรี แม็กดาเลนที่ล้มป่วย, เสียชีวิต, ถูกฝัง และในที่สุดก็ถูกชุบชีวิตโดยพระเยซู ภาพนี้ก็เช่นเดียวกับภาพอื่นของคาราวัจโจที่เขียนในช่วงเดียวกันที่ฉากหลังเป็นเพียงผนังว่างๆ ที่ทำให้ผู้อยู่ในภาพดูเล็กลงมาก เรื่องที่เล่ากันว่าคาราวัจโจให้คนขุดร่างคนที่เพิ่งถูกฝังขึ้นมาเป็นแบบเขียนเป็นเรื่องที่ “น่าจะไม่ใช่เรื่องจริง แต่ก็ไม่เกินเลยเกินกว่าความเป็นไปได้” ตัวแบบบางคนกล่าวกันว่าเป็นผู้คนในชุมชนนั้น แต่คาราวัจโจก็ใช้ความทรงจำวาดชึ้น 

ภาพพระเยซูเป็นภาพกลับด้านกับภาพพระเยซูในภาพ “พระเยซูเรียกนักบุญแม็ทธิว” ภาพเขียนอยู่ในสภาพที่ไม่ดีนักและได้รับการซ่อมอย่างมากและอาจจะเป็นไปได้ว่าบางส่วนเขียนโดยผู้ช่วย 

สิ่งที่น่าสังเกตในภาพนี้อีกอย่างหนึ่งคือความแตกต่างระหว่างร่างที่อ่อนระทวยของมาร์ธาและแมรี แม็กดาเลนผู้ที่เต็มไปด้วยความระทมกับร่างที่แข็งของลาซารัสพี่ชาย

“ซาโลเมและหัวของนักบุญจอห์นแบ็พทิสต์”Salome with the Head of John the Baptist 1609–1610 แสดงหัวตัวเองบนถาดและจัดส่งภาพไปให้เด วิยาคอร์ทเพื่อเป็นการขอขมา  ซึ่งถือเป็นภาพชุดสุดท้ายของเขา

“เดวิดกับหัวโกไลแอธ” David with the Head of Goliath, 1609–1610 ซึ่งเป็นภาพที่แสดงเดวิดเมื่อยังหนุ่มที่แสดงสีหน้าออกจะเศร้าที่มองไปทางหัวที่บาดเจ็บของโกไลแอธที่เป็นใบหน้าของเขาเอง ภาพนี้อาจจะเป็นภาพที่ส่งไปให้หลานของคาร์ดินัลสคิปิโอเน บอร์เกเซ (Scipione Borghese) ผู้มีอำนาจการให้อภัยโทษ

ภาพ “เดวิดกับหัวโกไลแอธ” เป็นภาพเขียนภาพหนึ่งที่อาจจะเป็นภาพเขียนภาพสุดท้ายของคาราวัจโจ เดวิดดูเหมือนจะมีความรู้สึกขยะแขยงกับการถือหัวของโกไลแอธอยู่บ้าง ใบหน้าของโกไลแอธเป็นใบหน้าของผู้ที่สิ้นหวัง อาจจะสะท้อนอารมณ์ของคาราวัจโจในบั้นปลายของชีวิต  สีเงินมอม, ดำและน้ำตาลเป็นสีหลักที่ใช้ในภาพ แสงที่ส่องบนร่างของเดวิดทำให้ดูเหมือนเป็นเด็กข้างถนนที่ถือดาบที่มีรอยเปื้อนเลือดเพียงเล็กน้อยราวกับจะกล่าวว่ามีความชำนาญในการฆ่าคนจนไม่ต้องทำให้เลอะเทอะ กลางหน้าผากของโกไลแอธมีแผลที่เป็นแผลที่คาราวัจโจได้รับเมื่ออยู่ที่เนเปิลส์

 บนดาบมีอักษรย่อ “H-AS OS” ที่มาจากภาษาละติน “Humilitas occidit superbiam” (ความถ่อมตัวฆ่าความหยิ่งยะโส) ซึ่งอาจจะเป็นนัยยะของความสำนึกผิดของคาราวัจโจหลังจากที่ได้หนีไปหลังจากที่ไปฆ่าคนจากการทะเลาะเบาะแว้งกัน

“การพลีชีพของนักบุญเออร์ซูลา” The Martyrdom of Saint Ursula

ภาพสุดท้ายของเขา ลักษณะการวาดก็ยังคงวิวัฒนาการต่อไป — คาราวัจโจจับภาพนักบุญเออร์ซูลาในขณะที่เต็มไปด้วยสิ่งต่างๆ ที่เกิดขึ้น--ภาพขณะที่ลูกศรที่ยิงโดยกษัตริย์ฮันไปปักทะลุหน้าอก ซึ่งไม่เหมือนภาพที่วาดกันมาก่อน ที่เป็นการวางท่าที่จัดไว้ล่วงหน้าของช่างเขียน ฝีแปรงที่ใช้เป็นอิสระกว่าเดิมและเป็นแบบอิมเพรสชันนิสต์ เขาวาดตัวเองอยู่ขวาสุดของภาพ ถ้าคาราวัจโจมีชีวิตยืนยาวอยู่ต่อมางานเขียนก็คงจะมีอะไรใหม่ๆ เพิ่มขึ้นอีก

บั้นปลายชีวิต ปี ค.ศ. 1610 การาวัจโจก็ลงเรือขึ้นเหนือพร้อมกับภาพสามภาพสำหรับคาร์ดินัลสคิปิโอเนเพื่อไปรับใบอภัยโทษที่โรม ระหว่างทางคาราวัจโจก็เสียชีวิตลงด้วยวัย39 ปี แต่ไม่มีใครพบร่าง งานการค้นคว้าล่าสุดนี้(ปี2005)อ้างว่าได้พบประกาศการเสียชีวิตของศิลปินด้วยไข้ที่พอร์โต เออร์โคเลใกล้โกรสเซตโตในทัสกานี

ความที่เป็นผู้ชอบทะเลาะวิวาททำให้อยู่เป็นหลักแหล่งไม่นาน จึงไม่มีห้องเขียนภาพที่ถาวรประกอบกับเป็นที่เขม่นของศิลปินที่ไม่ชอบขี้หน้าและนักวิจารณ์ศิลปะในคริสต์ศตวรรษที่ 17 ผู้ไม่รู้จักคาราวัจโจเป็นการส่วนตัวแต่ไม่ชอบวิธีการเขียนภาพของเขา ได้วิจารณ์ให้เสื่อมเสียชื่อเสียงลง ในที่สุดชื่อเสียงคาราวัจโจก็หายไปจากวงการศิลปะหลังจากการตายของเขา แต่ศิลปะบาโรกที่คาราวัจโจจุดประกายขึ้นก็ยังวิวัฒนาการต่อไป

“ชัยชนะของความรัก” ค.ศ. 1602-ค.ศ. 1603. สีน้ำมันบนผ้าใบ. 156 x 113 ซม. เบอร์ลิน. 

คาราวัจโจแสดงคิวปิดเหนือ ศาสตร์สำคัญของมนุษย์: สงคราม, ดนตรี, วิทยาศาสตร์, การปกครองภายหลังกลายเป็นภาพเจ้าปัญหาที่ทำให้คาราวัคจิโอถูกชิงชังจากสังคมในข้อหารักร่วมเพศ

ความรักอันศักดิ์สิทธิ์และความรักอันเป็นราคะ -ที่วาดโดยจิโอวานนิ บากลิโอเน (Giovanni Baglione )จิตรกรคู่แข่ง(คู่แค้น) เป็นการตอบโต้ภาพ “ชัยชนะของความรัก” ของคาราวัจโจ ที่เป็นภาพของเทวดา (ความรักอันศักดิ์สิทธิ์) ยับยั้งคิวปิด (ความรักอันเป็นราคะ) กับปีศาจ (ใบหน้าเป็นของคาราวัจโจ) บากลิโอเนทำให้ คาราวัจโจถูกไล่ออกจากเมืองหลังจากที่บากลิโอเนตั้งข้อกล่าวหาว่าการเล่นเพื่อนเพศเดียวกัน

บากลิโอเนได้ทำงานในตำแหน่งดีๆและได้เป็นขุนนางในตำแหน่ง “อัศวินแห่งพระเยซู” มีความสุขสบายในโรมตลอดชีวิต

ในคริสต์ทศวรรษ 1920 นักวิจารณ์ศิลปะได้ฟื้นฟูความนิยมคาราวัจโจขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งหลังจากไร้ชื่อเสียงมา300ปี โดยสรรเสริญว่า: “จุยเซ็ปเป ริเบอรา, โยฮันส์ เวร์เมร์, ชอร์ช เดอ ลา ตูร์ และแรมบรังด์ไม่อาจจะมีชื่อเสียงได้ถ้าไม่มีคาราวัจโจ 

“นอกไปจาก ไมเคิล แอนเจโลไปแล้วก็ไม่มีจิตรกรอิตาลีคนใดที่มีอิทธิเกินไปกว่า(คาราวัจโจ)นั้น” ทำให้เกิดตามล่าคาราวัคจิโอทั้งชีวประวัติและรูปภาพ เนื่องจากการค้นหากันภายหลังบางภาพที่เคยระบุว่าคาราวัคจิโอวาดก็ไม่แน่ใจ

ภาพหุ่นนิ่งที่เคยคิดว่าคาราวัคจิโอเป็นผู้วาดตอนมาอยู่โรมใหม่ๆ มีฝีมือวาดได้ดี แต่ดูจากการจัดองค์ประกอบที่ดูเก้งก้างไม่น่าจะใช่มุมมองของเขาแน่(อาจจะเจอบางเวปที่ระบุว่าคาราวัคจิโอวาด) 

“พระเยซูเรียกนักบุญปีเตอร์และนักบุญแอนดรูว์” เพิ่งพบว่าเก็บอยู่ที่พระราชวังแฮมพ์ตันที่ถูกบันทึกผิดไปว่าเป็นงานก็อปปี แต่ก็ได้รับการยืนยันว่าเป็นงานต้นฉบับและได้รับซ่อมแซม ในปี 2006

รูปที่หายไป 400 ปีของคาราวัจโจ "Judith Beheading Holofernes"

ภาพนี้ถูกพบในห้องใต้หลังคาเมืองตูลูซในปี 2557โดยนักประวัติศาสตร์ศิลป์ ตอนนี้รูปภาพดังกล่าวจะถูกนำมาประมูลเริ่มที่120ล้านยูโรขึ้นไป

คาราวัคจิโอยังคงมีอิทธิพลอยู่ตลอดไปตั้งแต่ คริสต์ทศวรรษ 1920 แม้จะไม่มีอนุสาวรีย์หรือแม้กระทั่งหลุมศพ พิพิธภัณฑ์ศิลปะหลายพิพิธภัณฑ์เช่นที่ดีทรอยต์และนิวยอร์ก ต่างก็มีห้องแสดงงานของงานเขียนของจิตรกรที่แสดงวิธีการเขียนที่แสดงว่าได้รับอิทธิพลจากคาราวัจโจ — ฉากการวาดกลางคืน, การใช้แสงที่เป็นนาฏกรรม, การใช้คนธรรมดาเป็นแบบ, หรือการเขียนจากธรรมชาติโดยไม่มีการแต่งเติมเป็นต้น

(คาราวัจโจที่ไร้ตัวตนอยู่300 ปีไม่มีใครรู้ชัด เป็นแต่การบันทึกของทางการกับคำวิจารณ์ของฝ่ายตรงข้าม เขาไม่เคยได้รับงานใหญ่ๆจากสถาบันศาสนา มีแต่ทำให้ส่วนบุคคลที่ว่าจ้างเท่านั้น)

เรื่องราวชีวิตที่เข้มข้นของเขาได้ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนต์ล่าสุดในปี2007 

https://www.youtube.com/watch?v=-Pzw4dUkz7I

แต่หาฉบับเต็มไม่มีให้ดูมีแต่สร้างปี1986ซึ่งไม่ค่อยตรงกับเรื่องจริงเท่าไหร่